บทที่ 38 อาการกำเริบ

“ปล่อยนะ!”

“มิณท์! พี่ไม่ปล่อย! เธอจะมาทิ้งพี่ไปแบบนี้ไม่ได้นะ!!!”

“ฮือๆๆๆๆๆ… อย่าทิ้งผมไป!”

เสียงร้องโหยหวนของพงษ์ดึงดูดความสนใจจากผู้คนที่เดินผ่านไปมาให้เข้ามามุงดู ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างชี้ไม้ชี้มือมาที่พวกเขาสองคน

มิณท์รัตน์หน้าดำคล้ำด้วยความโมโห ไอ้ผู้ชายเฮงซวยนี่กล้าดีอย่างไรมาชิงฟ้องก่อน!

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ